Δευτέρα 15 Απριλίου 2013


Παιδί και σκύλος!

Θυμάμαι την 1η μέρα που γυρίσαμε απο το μαιευτήριο και έγινε η γνωριμία τους. Νομίζω πως εξοικειώθηκαν η μία με την άλλη σχεδόν αμέσως και παρόλο που ακόμα και τώρα υπάρχει ανταγωνισμός και ζήλια η μία ψάχνει την άλλη συνεχώς. Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό που λένε πως τα παιδιά με κατοικίδια εμφανίζουν πολύ πιο σπάνια αλλεργίες, αυτό όμως που ξέρω είναι πως το να μεγαλώνει ένα παιδί με την αγάπη ενός σκύλου ειναι τόσο γλυκό και χαρούμενο, που όταν το βλέπεις σε κάνει μόνο να χαμογελάς.

Τρίτη 9 Απριλίου 2013

Παιδί και νοσοκομείο!

Δεν ξέρω αν σας έχει τύχει και σίγουρα δεν σας το εύχομαι. Εμάς μας έτυχε πρόσφατα. Ευτυχώς όχι κάτι σοβαρό. Αυτό που όμως παρατήρησα είναι το πόσο επηρεάζει τις παιδικές ψυχές κι ας θελουμε να νομίζουμε μερικές φορές πως δεν καταλαβαίνουν.
Μερικές συμβουλές λοιπόν μέσα απο την εμπειρία μου!
Εξήγησα σχεδόν αμέσως στην Λυγερή το γιατί βρισκόμασταν εκεί χωρίς να της το παρουσιάζω σαν το ιδανικό μέρος.
Προσπάθησα να κρατήσουμε το καθημερινό μας πρόγραμμα, δηλαδή να παίζουμε τα ίδια παιχνίδια που παίζουμε και στο σπίτι.
Σημαντικό ρόλο έπαιξαν τα στενά πρόσωπα της οικογένειας, όπως και η προσωπική μας παιδίατρος που ήταν εκεί καθημερινά και τους ευχαριστώ γι'αυτό μέσα απο την καρδιά μου.
Τέλος με το που βγήκαμε ακολούθησα το πρόγραμμα μας σα να μην είχε συμβεί ποτέ τίποτα. Της εξήγησα πως γίναμε καλά, την πήρα λίγες αγκαλιές παραπάνω και σιγά σιγά μπήκαμε πάλι στη ρουτίνα μας.  
Αυτό που επηρέασε την δικιά μου ψυχή (που κι αυτή στο βάθος παιδική είναι) είναι τα ματάκια της που έψαχναν να με βρουν συνέχεια την ώρα που την ξύπναγε κάποιος γιατρός ή νοσοκόμος.



Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013




Οι ιδιότητες των παιδιών, όπως η αγνότητα και η αθωότητα μας δείχνουν ξεκάθαρα ένα και μόνο πράγμα. Το θεμέλιο της ύπαρξης μας βασίζεται στην Αγάπη!





Η παροιμία λέει: "Αν έχεις κόρη λυγερή του Μάρτη ο ήλιος μην τη δει".
Εγώ η κουκουβάγια μάνα λέω: "Αν έχεις κόρη Λυγερή του Μάρτη ο ήλιος μην τη δει".
Τα σχόλια δικά σας! Καλό Μήνα!

Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

             




Βρίσκοντας μπροστά μου την φωτογραφία αυτή θυμήθηκα την βάφτιση της κόρης μου. Το πόσο μας άρεσε με τη νονά της δεν περιγράφεται. Η φωτογραφία αυτή λοιπόν ειναι η αφορμή να ξεκινήσει κάτι σαν κι αυτό που ακόμα για να λέμε και την αλήθεια ούτε κι εγω ξέρω τι ακριβώς είναι ή πως θα εξελιχθεί! Αυτό που σίγουρα γνωρίζω είναι πως με λένε Αλεξία, έχω μία ξωτικούλα, (συγγνώμη κορούλα ήθελα να πω) την Λυγερή και βρίσκω πως ο κόσμος μας θα ήταν πολύ καλύτερος αν τα βλέπαμε όλα μέσα από τα μάτια των παιδιών.